Μια ωραία ατμόσφαιρα επικρατεί στο εσωτερικό του Σύριζα, εν όψει του Συνεδρίου του. Μηχανισμοί, προκάτ διαδικασίες, φραξιονισμοί και δεν συμμαζεύεται είναι στην ημερήσια διάταξη. Και για να μην με χαρακτηρίσει κανένας κακοπροαίρετο και ότι κατασκευάζω σενάρια και φαντασιώνομαι καταστάσεις για να θίξω την "αυριανή αριστερή κυβέρνηση" της χώρας να δώσω τον λόγο στα ίδια μέλη του Σύριζα για να εκφράσουν τις απόψεις τους. Δημοσιεύονται σε ένα έντυπο φίλα προσκείμενο στον Σύριζα. Στην εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" που κυκλοφορεί σήμερα.
Απόσπασμα από άρθρο που υπογράφει ο Στέλιος Ελληνιάδης με δικές μου υπογραμμίσεις:
"Εκλέχτηκα 15ος στην Κεντρική Επιτροπή, μεταξύ 711 υποψηφίων. Και τώρα προβληματίζομαι εάν θα ξαναθέσω υποψηφιότητα. Ο λόγος είναι ότι δεν έκανα τίποτα σαν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Για την ακρίβεια, δεν μου ζητήθηκε να κάνω τίποτα. Δεν με κάλεσε κανείς από τη γραμματεία, τη μικρή και τη μεγάλη, ούτε μου ανατέθηκε κάποιο καθήκον, κάποια αποστολή, κάποια δουλειά, τέλος πάντων. Ούτε καν ζητήθηκε η γνώμη μου για οτιδήποτε.
Μάλιστα, δεν είχα ούτε την ευκαιρία να μιλήσω στις λίγες συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής, σε αντίθεση με άλλους που μίλησαν σε όλες και μάλιστα, μερικοί, «κληρώνονταν» πάντοτε να μιλήσουν στην αρχή ή στο τέλος που η αίθουσα των συνεδριάσεων ήταν γεμάτη, ενώ στις πάμπολλες ενδιάμεσες ώρες μιλούσαν -κατά κανόνα- οι σύνεδροι από την επαρχία, όταν οι καρέκλες ήταν άδειες.
Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ψηφίζω στο τέλος του διημέρου μια πολυσέλιδη διακήρυξη θέσεων γενικού περιεχομένου. Η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι η εκλογή στην Κεντρική Επιτροπή ενός αριστερού κόμματος σήμαινε μεγαλύτερη συμμετοχή και περισσότερα καθήκοντα.Δεν ισχύει. Αλλά και η διαδικασία εκλογής των μελών της Κεντρικής Επιτροπής είχε γίνει με παράδοξο τρόπο. Σχεδόν τα μισά της μέλη διορίστηκαν χωρίς να εκλεγούν. Είναι αυτό δημοκρατικό;".
Και μετά τα άκρως περιγραφικά και κατατοπιστικά για τις εσωκομματικές διαδικασίες του Σύριζα που μας περιέγραψε ο Σ. Ελληνιάδης, κάνουμε στάση σε ένα άλλο κείμενο της ίδια εφημερίδας που υπογράφει οΣωκράτης Μαντζουράνης:
Ένα άλλο Συνέδριο είναι εφικτό Ένα άλλο Κόμμα είναι αναγκαίο
Γιατί, ρε γαμώτο, να είμαι πάλι υποχρεωμένος να σκύψω το κεφάλι ντροπιασμένος και να σωπάσω;
Ο Γιάννης είναι προοδευτικός και έντιμος άνθρωπος, παλιός συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ στις ΔΕΚΟ, που εδώ και κάποια χρόνια τους τα βρόντηξε.
-Τους σιχάθηκα, ρε φίλε, μου έλεγε. Στο τέλος, κόντευα να σιχαθώ και τον εαυτό μου.
Άρχισε να γυροφέρνει μια το ΚΚΕ, μια τον ΣΥΡΙΖΑ και τελικά καταστάλαξε σε μας. Τις προάλλες με πήρε, έντρομος, τηλέφωνο:
-Τι είναι αυτά, βρε σύντροφε; Τι χάλια είναι αυτά; Εγώ τα βρόντηξα για να ξεφύγω από λίστες και «λίσταρχους» και φράξιες και παρασυναγωγές και τώρα μου τα ξαναφέρνετε σαν δημοκρατία και πλουραλισμό; Ξέρεις τι μου είπαν οι... σύντροφοι της οργάνωσης μου, όταν μου έβαζαν στο χέρι ένα χαρτάκι με τέσσερα ονόματα; «Εσύ ξέρεις απ' αυτά. Θα βρεθούμε στις 9 το βράδυ για να δούμε τι θα κάνουμε παραπέρα». Και ούτε που με άκουσε, όταν του είπα πως «αυτά» μ' έκαναν να τους σιχαθώ και να φύγω. Εσείς, ρε φίλε, πάτε να τους ξεπεράσετε. Είσαι Κεντρική Επιτροπή, μάστορα, κι έχεις ευθύνη για τούτα τα ρεζιλίκια. Έκλεισε το τηλέφωνο, χωρίς να πει ούτε ένα «γεια». Ντράπηκα καιθύμωσα. Γιατί, βρε σύντροφοι;
Γιατί πρέπει να αρχίζουμε να χτίζουμε κάτι καινούργιο, με τα πιο φθαρμένα υλικά;
Γιατί να φτιάχνουν το «κόμμα των μελών» οι μηχανισμοί των στελεχών;
Γιατί η εσωκομματική δημοκρατία να «οικοδομείται» από παρασυγκεντρώσεις και λίστες; Γιατί, σώνει και καλά, πρέπει «οι δικοί μας» να έχουν την πλειοψηφία στα όργανα του νέου κόμματος; Να την κάνουν τι;
Γιατί οι διαφορετικές απόψεις πρέπει να ποσοστοποιούνται για να επιβληθούν, αντί να δοκιμάζονται στη συντροφική αντιπαράθεση και στην πράξη;
Γιατί νέοι άνθρωποι να μετατρέπονται σε ταλιμπάν «τάσεων» και αξιόλογοι αγωνιστές σε εκλογομάγειροι παλιάς κοπής;
Γιατί η γνήσια αγωνία χιλιάδων απλών ανθρώπων για μια άλλη πολιτική, για μια άλλη κοινωνία, για μια άλλη κυβέρνηση, να χαραμίζεται σε μια ανόητη κυβερνολαγνεία; Γιατί όλα τούτα και άλλα τόσα ντροπιαστικά, που τούτες τις μέρες κυριαρχούν στη σύγκληση του 1ου Συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να θεωρούνται λογικά, φυσιολογικά, συχνά αναγκαία και απαραίτητα για ένα σύγχρονο αριστερό κόμμα;
Όλοι το ξέρουν πως όλα τούτα τα τερτίπια και τα «κόλπα» είναι η προίκα των πιο συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων του χθες και του σήμερα και όμως κανείς τους δεν ντρέπεται που τα εφαρμόζει και τα υπερασπίζεται, κανένα στέλεχος δεν αισθάνεται την ανάγκη να πει ένα συγνώμη για τούτη την κατάντια.
Δεν είναι όλα τούτα σύντροφοι, απαραίτητα μέτρα για πλουραλιστική εκπροσώπηση ιδεών. Είναιαπαραίτητα μέτρα για την έγκαιρη νομή μιας πιθανής μελλοντικής κυβερνητικής εξουσίας.
Δεν είναι καν απαράδεκτη για αριστερούς, πάλη ιδεών και απόψεων. Είναι διαγκωνισμός για εξουσία που κάποιοι τη βλέπουν να έρχεται.
Είμαι απόλυτα σίγουρος πως η ζωή, οι κοινωνικές διεργασίες, θα επιβάλουν κάποτε αυθεντικά συνέδρια αριστερών κομμάτων, συνέδρια χρήσιμα για το λαό και όχι για κομματικούς ιδιοκτήτες.
Όπως και να έχει, το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει από πολλές απόψεις πολύ ενδιαφέρον, για πολλούς. Ένα εύχομαι από καρδιάς. Να είμαι ο μόνος που αισθάνεται καλά, γιατί δεν είμαι αντιπρόσωπος, σ' ένα Συνέδριο που το περίμενα και το πάλευα πάνω από δέκα χρόνια.
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_4541.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου