Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Κοκτέιλ Μολότωφ #136


ΦΩΤ. οΔΟΦΡ. 


Δεν θέλεις επανάσταση. Το καταλαβαίνω περισσότερο από ό,τι φαντάζεσαι. Ποιος θέλει επανάσταση; Ίσως ελάχιστοι άνθρωποι στα δισεκατομμύρια που έζησαν και πέθαναν στη γη.



Μερικές χιλιάδες ακόμα --άντε, εκατοντάδες χιλιάδες, λίγα εκατομμύρια-- που παρασύρθηκαν, εμπνεύστηκαν, όπως θέλεις δες το, από την πεποίθηση και την αφοσίωση και την ενέργεια αυτών των ελάχιστων, κι έχασαν τα λογικά τους, αυτά που λένε "ζήσε, πάνω από όλα ζήσε, ζήσε όπως να' ναι, απλά επιβίωσε", και μέθυσαν απ' τη γλύκα του "ζήσε ελεύθερος", "ζήσε ίσος", "ζήσε για μια Ιδέα."


Όλα αυτά τα καταλαβαίνω και τα αποδέχομαι και δεν θεωρώ ότι υπάρχει άνθρωπος εκτός ίσως από αυτή τη χούφτα, στην οποία δε θεωρώ πως ανήκω, που δεν θα τα καταλάβαινε και δεν θα τα αποδεχόταν.
Αυτό που εγώ, μ' αυτό το ξερό κεφάλι που κουβαλάω, δεν καταλαβαίνω, είναι γιατί σε βλέπω, απ' τη μια, να κάνεις τον ηθικά ανώτερο και τον πολιτικά ξερόλα: "ποτέ ξανά", λες, "να μην καταντήσουμε σαν αυτούς", "όχι στα ψευτοδιλήμματα", "όχι πισωγυρίσματα στο παρελθόν", "κοιτάμε μπροστά" και τέτοια. Γιατί σου χρειάζεται αυτό; Αφού το ξέρεις πως λες ψέμματα και πως δεν ξέρεις τίποτε παραπάνω επειδή έζησες αργότερα. Αφού το ξέρεις πως δεν βρίσκεις κανένα δρόμο μπροστά σου που να αλλάξει τη ζωή σου αλλά να σε απαλλάξει από το ρίσκο του πόνου, του να πάρεις και να δώσεις πόνο. Και πως δεν διαφέρεις σε τίποτε από όλους αυτούς που ούτε κι αυτοί βρήκαν τέτοιο δρόμο εκτός από το ότι αυτοί πήραν μια απόφαση που δεν μπορείς να πάρεις. Γιατί δεν τους σέβεσαι;
Και, από την άλλη, κι εκεί πραγματικά με μπερδεύεις, αφού σε βλέπω στο σινεμά πως εξιτάρεσαι όταν βλέπεις τον Γκυ Φωκς, που δεν ήταν δα και επαναστάτης, κι ακούς πως ανήκε σ' αυτούς που μπορούσαν να πεθάνουν και να σκοτώσουν για μια ιδέα. Αφού σου αρέσει η μυθοπλασία πως είσαι κι εσύ ένας απ' αυτούς. Αφού έχεις γεμίσει τον τόπο με τις μάσκες του ανθρώπου που "μπορεί να πεθάνει και να σκοτώσει για μια ιδέα." Αφού σε βλέπω να ζεις τη ζωή σου με άλλοθι συνθηματικά, με τον πληθωρισμό του δηλωσία: "απάνω τους παιδιά!" "Να τους ρίξουμε!" "Τώρα, να καταργήσουμε τους νόμους, το χρήμα, να απαλλαχθούμε απ' τον κατακτητή, πού είναι τα κόμματα;" Αυτό, αυτά όλα, γιατί σου χρειάζονται;
Σου χρειάζονται για να ζήσεις, για να μπορείς να ζήσεις, και το ένα και το άλλο. Για αυτό.
Αλλά γιατί το λες αυτό "πολιτική"; Εγώ νόμιζα πως λέγεται "βιολογία." Πηγή : Lenin Reloaded http://red-traverso.blogspot.de/Αναρτήθηκε από gregor der grieche 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου